Tytuł: Kilka słów o czasie
Rok produkcji: 2010
Producent: SubjonctifFilms
Nagroda: Brązowa Praska Klisza
Autor: Aga Błaszczak
Opis filmu: Nietypowa impresja o czasie łącząca elementy animacji i dokumentu z interesującymi nakładającymi się na siebie zdjęciami. Wśród rzęsistego deszczu napotkani ludzie mówią czym jest dla nich czas, o tym że wciąż go brakuje i że nieubłagania płynie. Wielopoziomowa i przemyślana wypowiedź na temat czasu, który nierozłącznie wiąże się z przemijaniem i śmiercią. Obrazom towarzyszy dźwiękowe memeno mori – tykanie zegara.
Recenzja:
Tytuł: eksMisja
Rok produkcji: 2012
Producent: Stowarzyszenie Serduszko dla Dzieci
Nagroda: Srebrna Praska Klisza, Nagroda Publiczności, Nagroda Specjalna Magazynu Ekspres Reporterów, Wyróżnienie 58 OKFA Konin, nagroda specjalna jury 29 edycji Up to 21
Autorzy: Paulina Adamczuk, Izabela Głowacka
Opis filmu: Dokument zestawiający wypowiedzi podopiecznych Ośrodka w Janowie. Pierwsze kadry – widzimy twarz mężczyzny, głębokie zmarszczki, chrapliwy głos. Wszystkie zarejestrowane osoby łączy jedno – na pewnym etapie życia popełniły błąd, poddały się wyniszczającemu uzależnieniu, straciły wszystko co posiadały. W ośrodku, gdzie po raz pierwszy traktuje się ich jak ludzi nie zagrożenie starają się zbudować podwaliny pod swoje przyszłe życie. Oderwać się od przeszłości, znaleźć nowy sens i przezwyciężyć nałogi. Autorki wykazują się niezwykłym talentem w dokumentowaniu ludzkich emocji. Prosta forma sprawia, że ludzie snujący opowieści zdają się być tuż obok nas, nie oddzieleni okiem kamery a bezpośrednio obecni. Film jest nie tylko świetnie zrealizowanym i artystycznie wartościowym obrazem, ale i apelem. Ośrodek w Janowie – jedyne miejsce, które bohaterowie mogliby nazwać domem ma być zamknięty. Autorki pozwoliły ludziom mówić swoim głosem, pozwoliły im obnażyć emocje i właśnie to jest największą wartością tego filmu. Dokument społecznie zaangażowany i piękny w swojej prostocie.
Recenzja:
Tytuł: Moja Babcia Kleopatra
Rok produkcji: 2012
Nagroda: Złota Praska Klisza
Autor: Kamila Dróżdż
Opis filmu: Dokument przedstawia historię jednego wieczora z życia pewnej babci. Bohaterkę poznajemy gdy wsiada do samochodu objuczona zagadkowo wyglądającymi przedmiotami. Widzimy ją gdy zakłada kostium przemieniając się w Kleopatrę. I teraz wiemy już wszystko. Oglądamy bal kostiumowy seniorów nie obarczony komentarzem narratorskim. Obrazy mówią same za siebie – autorka ma świadomość, że medium filmowe nie lubi przegadania. Kolejne bajecznie przebrane postaci przewijają się nam przed oczami. Film łamie schematy, ludzie starsi potrafią się bawić, potrafią śpiewać, tańczyć i wreszcie są niezwykle kreatywni. Autorka okiem wprawnego dokumentalisty opowiada o swojej babci, której głośny, zaraźliwy śmiech zapada w pamięć.
Recenzja:
